तशी रुबीना ही शहरात नवीनच होती आणि ती खरं तर कामानिमित्त शहरात आली होती. ती एक छोट्या पडद्यावर सिरीयलमध्ये रोल करणारी अभिनेत्री होती. पण एके दिवशी तिला अनोळखी व्यक्ती भेटायला आली आणि रुबीनाला म्हणाली, मी दिलीप. मला तुमच्या सोबत एक रा त्र घालवायची आहे. तुम्ही येथे नवीन आहात ना, कोणाला ओळखत पण नाही. मी ही अनोळखी आहे तुमच्यासाठी, पण मला तुमची पूर्ण रा त्र हवीय.
मी सांगेन त्यावेळी तुम्ही मला वेळ द्याल का ? तुम्हाला मी दुप्पट दा म देईन फक्त मला होकार द्या. हे सगळं वि चित्र बोलणं ऐकून रुबीना आश्चर्यचकित झाली. ती त्या माणसाला म्हणाली वे ड लागले आहे का तुम्हाला ? मी प्रो फेशनल काम करते. असली कामे मुळीच नाही करत, यावर तो माणूस म्हणाला, मॅ डम माफ करा. तुम्ही मला चु कीचं समजत आहे. फक्त एक रा त्र घा लवून बघा, तुमच्या सगळ्या शंका दूर होतील आणि काही चु कीचं होणार नाही याची खात्री देतो.
त्या माणसाचे बोलणे ऐकून ती म्हणाली, ठिक आहे पण माझ्या प र्सनल असिस्टं ट कडून अपाॅ इंटमें ट घ्यावी लागेल. ते तुम्हाला तारीख देतील. त्यावर तो म्हणाला, तुम्हाला समजत नाहीय मॅ डम, मला फक्त रा त्र हवीय. तो खूप विनवण्या करतो आणि मग शेवटी रुबीना तयार होते आणि त्यानंतर मग भेटण्याचा दिवस ठरतो, पण या सर्वामध्ये रुबीनाला खूप टें शन आलेलं असतं.
तिला काही कल्पना नसते की हा माणूस रा त्रीसाठी का मला तयार करतोय ? याची म नस्थिती तर वा ईट नसेल ना ? काही वि चित्र तर वागणार नाही ना माझ्यासोबत ? असे अनेक प्रश्न तिच्या म नात घर करतात. रात्रीचे दहा वाजतात, तेवढ्यात दरवाजाची बेल वाजते. तिच्या मनात ध स्स होतं. पण मग धा डसाने ती दरवाजा उघडते.
समोर तो व्यक्ती दिलीप असतो. घा बरलेली ती चेहऱ्यावर थोडे हसू आणून त्याचे स्वागत करते. त्याला आत बोलवते, आत आल्यावर त्याला बसायला सांगते. यावर तो म्हणतो, राहू द्या तुमची बे डरुम कुठे आहे ? आपण तिथे जाऊ. हे ऐकून तर रुबीनाच्या का ळजाचा ठो का चुकतो. घाबरून थ रथ रत्या आवाजात इथे आहे असा इशारा करून पुढे बे डरूमकडे नेते.
सकाळी जेव्हा तिला जाग येते तेव्हा उशीजवळ नोटा ठेवलेल्या असतात. ते बघून तिला खूप आश्चर्य वाटतं. काय माणूस आहे हा ? असे बोलून पुन्हा ती आपल्या दिवसाला सुरुवात करते. दोन-तीन दिवस गेल्यानंतर दिलीप पुन्हा रुबीनाला फोन करून रात्री भेटायचं फि क्स करतो. गेल्या वेळेप्रमाणे दिलीप तिच्या कडे जातो.
जास्त काही न बोलता तो लगेच बे डरूममध्ये जातो. सकाळी जाग आल्यावर रुबिनाला पुन्हा तोच प्रकार दिसतो. उशीजवळ गेल्या वेळेप्रमाणे पैसे ठेवलेले असतात. दोनवेळा असं घडल्यामुळे ती अस्व स्थ होते. विचार करू लागते, की हा माणूस असा कसा वा गतोय ? तिच्या मनात अनेक विचार येऊ लागतात, पण पैसे मिळतात ना आपल्याला काय करायचं बाकी. असा विचार करून ती दुर्लक्ष करते.
दिलीप पुन्हा रात्री येतो, यावेळी मात्र रुबीना निश्चिंत असते. तिला भी ती वाटत नसते, पुन्हा सकाळी उशाशी नोटांच बं डल बघून ती खूश होते. दिलीप कधी येईल याची वाट पाहू लागते. पण दोन आठवडे झाले तरी त्याचा फोन येत नाही. मग न राहवुन ती त्याला फोन करते आणि विचारते, का आला नाही बरेच रात्री ? कोणी दुसरं भेटलं का की माझा कं टाळा आला ? तो म्हणतो तुम्ही गै रसमज करून घेताय मॅडम.
मी आऊट ऑ फ स्टेशन आहे. दोन दिवसांनी परत येईन तेव्हा भेटू आणि मग दोन दिवसानंतर तो येतो. त्याच्या हातातली बॅ ग पाहून दिला वाटतं काहीतरी गिफ्ट असेल, पण तिचा भ्रमनि राश होतो. त्यात कागदपत्रे असतात. दुसर्‍या दिवशी पुन्हा तोच प्रकार घडतो. तिला आता खात्री पटते की हा माणूस वे डा आहे, त्याला काय ते एकदा स्पष्ट विचारून विषय सं पवला पाहिजे. ती फोन करून त्याला तसे स्पष्ट सांगते व रात्री भेटायचं ठरवते.
रात्री तो आल्यावर काही न बोलता एक फोटो रुबीनाच्या हातात देतो. तो फोटो पाहून ती अ चंबित होते आणि फोटो कडे एकटक पाहत असते. तिच्यासारखं चेहरा त्या फोटोमध्ये असतो. ती म्हणते की, मी तर अशा रंगाची साडी कधी घातली नव्हती. काय प्रकार आहे हा ? तो म्हणतो बायको आहे ती माझी. तुम्ही नाही. तुम्ही फक्त चेहरा घेतलाय तिचा.
हे ऐकून रुबीना थ क्क होते. तो खरी हकीकत सांगायला सुरुवात करतो, ही माझी बायको मेघा. सात वर्ष झाले आमच्या लग्नाला, खुप प्रे म करायचो आम्ही एकमेकांवर. पण तिला मू ल होऊ शकत नाही हे सत्य मी तिच्यापासून लपवून ठेवलं होतं. मला तिला माझ्यापासून कधीच दूर करायचं नव्हतं. पण नियतीला ते मान्य नव्हतं. त्यानं मेघाला माझ्यापासून दूर केलं. सहा महिन्यांपूर्वी प्रवास करताना तिचा अप घा तात मृ त्यू झाला आणि ती मला सोडून गेली.
पण अजूनही मी तिच्यावर खूप प्रेम करतो. तुमच्या आणि तिच्या चेहऱ्यात खूप सा म्य आहे. ल ग्न झाल्यापासून मी रोज सकाळी उठायच्या आधी तिचा चेहरा बघून माझ्या दिवसाची सुरुवात करायचो. मेघाचं रूप मला तुमच्यात पाहायचं होतं म्हणून मी फक्त रात्रीची अपाॅ इंटमें ट घ्यायचो. मी फक्त मेघाच आहे म्हणून आजवर तुम्हाला स्प र्श सुद्धा केला नाही आणि ती सोडून गेल्यापासून मला झो प सुद्धा लागत नाही.
कारण सकाळी उठून तिचा चेहरा मला पाहता येणार नाही याची भि ती होती. म्हणून मी तुमच्या कडे यायचं कारण मला सकाळी तिचा चेहरा दिसावा. या सगळ्यामुळे तुम्ही मला वे डं ठरवाल. पण हे माझं खरं प्रे म आहे. माफ करा माझ्यामुळे तुम्हाला त्रा स झाला. खरंच पुरुषांचा प्रेम करण्याचा अंदाज वेगळा असतो. सगळे फक्त का मपि पासू नसतात.
त्यांचे म नापासून प्रेम असते. ते वेगळ्या पद्धतीने आपलं प्रे म व्यक्त करत असतात. खरंच खूपच सुरेख अन नि रागस प्रे माची अशी ही कथा. तर आपल्याला याबद्दल काय वाटते? तुम्ही याआधी याबाबत वाचले होते का? हे आम्हाला क में ट करून नक्की सांगा. तसेच आपल्याला सुद्धा हा लेख आवडला असेल तर आपल्या प्रियजनांना नक्की शे अ र करा. तसेच आपल्याला हा लेख कसा वाटला ते आम्हला क में ट करून नक्की सांगा.
