माणूस असो किंवा प्राणी तो नारी करिता तिला आपलेसे करून घेण्याकरिता काहीही करू शकतो. आपल्या सौंदर्याच्या, ताकतीच्या जोरावर पुरुष हा स्त्रीला आकर्षित करत असतो. आपले आकर्षक व्यक्तिमत्व, भारदस्त आवाज, बडी नोकरी, व्यवसाय, आर्थिक सुबत्ता या पुरुषार्थी कर्तुत्वावर स्त्रीला आकर्षित करत असतो.
पण स्त्री मात्र फक्त शा री रिक सौंदर्याचा विचार करत नाही तर तिला श रीराबरोबरच तिचे मन समजून घेणारा तिच्या भावना जाणून घेणारा असा साथीदार हवा असतो. त्यामुळेच ती शा री रिकदृष्ट्या कोणाकडेही सहज आकर्षित होत नाही. तिला तिचे शी ल खूप किमती असते. लग्न, मंगळसूत्र यांच्या बंधनात ती जेंव्हा असते तेव्हा ती खूप सुरक्षित असते.
आपल्या पतीलाच ती आपलं श रीर, तन आणि मन दोन्ही समर्पित करत असते. स्त्रीसाठी तिचा पती आणि सासर हे सर्वस्व असते. परंतु आजकाल सासरच्या लोकांकडून तिच्यावर होणाऱ्या अ त्या चारांच्या घटना ऐकून ती खरच तिच्या घरी सुरक्षित आहे का असा प्रश्न पडतो. आजची गोष्ट अशाच एका महिलेची आहे, वीणा तीच नाव.
दूरवर कुठल्यातरी खेड्यात वाढलेली, गरिबीने गां जलेली, दारिद्रय नशिबी घेऊन जन्मलेली असली तरी रूपाने तेवढीच श्रीमंत. काळेभोर डोळे, नितळ कांती, आकर्षक बांधा, मुलायम केस, जणू स्वर्गाची अप्सरा. लहानपणीच सौंदर्य तारुण्यात आणखीन खुलून आल. व यात आलेली पोर म्हणजे आईबापाच्या जी वाला घोर. म्हणून अठराव्या वर्षीच तिच्या लग्नाची घाई केली.
दिनकर तिच्या नात्यातलाच मुलगा, तिच्या एवढा देखणं नसला तरी सुंदर, कष्टाळू आणि सुस्वभावी मुलगा. वडिलांसारखाच बिगारी काम करून घर चालवत असे. गरीबीतही नेटका संसार चालू झाला. दीड वर्षातच छोटी सुगंधा अंगणात खेळू लागली. जशी आई तशीच पोर, तिच्या सारखीच रूपवान, देखणी. सगळे काही व्यवस्थित सुरु होते.
आहे त्या गरिबीत मीठ भाकर खावून तिघे आनंदाने राहत होते. दिवसामागून दिवस, वर्षामागून वर्षे सरत होती. सुगंधा आता बघता बघता दहा वर्षाची झाली. शाळेत जाऊन शिकू लागली. मोठी होऊ लागली, अश्यातच काळाने घा त केला. दैव कोणाला चुकले आहे. दिनकर कामावर असताना त्याचा अपघा त झाला आणि त्यातच तो गेला.
विणाकडे त्याच्या इलाजासाठी पैसे नव्हते नाही अत्य सं स्कारासाठी, पै पाहुण्यांनी पाठ फिरवली. शेजारी विचारेनासे झाले. ती तडक दिनकरच्या कामावर गेली. कामावर असताना दिनकरचा अपघा त झाला, त्यामुळे त्याचा खर्च तुम्ही केला पाहिजे म्हणून गयावया करू लागली. पण मुकादम हात वर करून मोकळा झाला. तुझा नवरा माझ्याकडे कामाला आलाच नाही म्हणून सांगू लागला.
आजूबाजूचे लोक तिची परिस्थिती बघत होते. समजत होते पण काहीच करू शकत नव्हते. रोजची कसरत सुरूच होती. सुगंधा शाळेत जायची आणि वीणा मुकादमाकडे, एक दिवस इमारतीचा मुख्य मालक कामावर आला होता. विना त्याच्या कडे जाऊन मदत मागू लागली. पण त्याने तिच्याकडे बघायचे कष्ट देखील घेतले नाहीत. पण ती गेल्यावर बिल्डरने चौकशी केली आणि सुगंधाला मी पैसे देतो म्हणाव.
पण माझी अट आहे की तिने दररोज तीच श रीर मला दिले पाहिजे. तो बिल्डर सुगंधाच देखणे आणि आकर्षित रूप बघून तीच्या करीता वेडा झाला. तो तिच्याशी लगट करू लागला होता. आपली अट त्याने उघडपणे तिला बोलून दाखवली. पण वीणाने त्याच्या बोलण्याला अजिबात भिक घातली नाही. मालक मात्र तिच रुप पाहून वेडा झाला होता. त्याला वीणा कोणत्याही किमतीत हवीच होती.
वीणा मात्र तुट पुंज्या मदतीसाठी आपलं शी ल घालवण्यास तयार नव्हती. मालकाने आता तिला आणि सुगंधाला त्रा स देण्यास सुरवात केली. सुगंधा शाळेतून येत असताना तीला आणि वीणाला दोघींना एका मोठ्या गाडीतून उचलून नेले. मालकाने आता वीणाला मिळवण्यासठी सगळ्या मर्यादा सोडून दिली होत्या. इमारतीच्या कामाच्या ठिकाणी सर्व लोक हा सगळा प्रकार बघत होते. पण मालकापुढे कोणी काही बोलू शकत नव्हत.
त्याला कोणीही विरो ध करू शकले नाही. वीणाला मात्र आपल्यापेक्षा सुगंधाची काळजी जास्त होती. घाणेरडे लोक, त्यांची नजर या सगळ्याची तिला किळस वाटत होती. तिचा विरो ध मात्र त्यांच्या ताक्तीपुढे जास्त काळ टिकू शकला नाही. त्यांची नजर जेव्हा सुगंधावर पडली तेंव्हा मात्र तिने आपल्या जी वाची परवा सोडून दिली आणि तिच्या सुरक्षेसाठी आपलं शील गहाण ठेवायला तयार झाली.
त्याबदल्यात सुगंधाला सोडण्यास मुकादम तयार झाला. आपल्या मुलीसाठी एका आईने तिचे स्वतःचे शील म्हणजेच श रीर विकले. प्रश्न हा आहे कि तिथे असणारे आजूबाजूचे लोक, तिचे नातेवाईक कोणीच वीणाच्या मदतीला का आले नाही? तीच अं ग झाकण्यासाठी तिला कोणीच मदत करू शकले नाही? वीणाच्या जागी आपल्या घरातली व्यक्ती असेल तर आपण काय केलं असत?
तर प्रत्येकाला निर्धास्त आणि भितीमुक्त जी वन जगण्याचा अधिकार आहे. आणि त्याकरिता पुरुषांनाच बाळकडू पाजले पाहिजे की प्रत्येक स्त्रीचा आदर केलाच पाहिजे. तिचे सं रक्षण ही प्रत्येक पुरुषाची जबाबदारी आहे. तर नक्कीच सुगंधा आणि तिच्या सारख्या अनेक जणींना आपलीं श रीर विकावी लागणार नाहीत. आणि कधी असा न रा धम भेटलाच त्यांना तर त्यांना त्या क्षणी प्रो टेक्शन देवून अं ग झाकणारे / झाकणाऱ्या ही नक्कीच मदत करतील.
